لەک بەشێکی دانەبڕاوی کورده

لَکستان نام تاریخی منطقه سکونت طوایت لک، عمدتا در استان لرستان (شهرهای كرد نشین الشتر،کوهدشت،نورآباد  و بخشهای اطراف از جمله فیروزآباد)، استان ایلام (شهرهای دره شهر ،دهلران، بخش هایی از ایلام و شیروان)، استان كرمانشاه ( شهرهای کنگاور ، هرسین)، استان همدان(ملایر و نهاوند) و شهرهای (خانقین، بدره، مندلی و جسان) در جنوب کردستان (کردستان عراق) است. لكستان از ایالات بزرگ كردستان به شمار می رود.

لکی جنوبی ترین شاخەی زبان کردی است. حدود دو و نیم میلیون نفر به این گویش سخن می گویند.

از ویژگی‌های گویش لکی، داشتن فرهنگ غنی مکتوب است. برخی آثار سرایندگان لک در تذکره به همت مرحوم اسفندیارخان غضنفری امرایی گردآوری شده‌است. شاعران برجسته‌ای از حوزه کولیوند (الشتر) مانند ملا پریشان، ملا منوچهر و ملا حف‌علی و اخیرا رضا حسنوند و عزیز بیرانوند(خم گرین) کیومرث امیری کله جویی(لک امیر) شعرهایی به این گویش سروده‌اند.

از دیگر آثار مکتوب می‌توان به سروده‌های اهل حق نظیر: کلام خان الماس، نامه سرانجام، هفتوانه پهلویانه عسگری عالم و خم گرین عزیز بیرانوند اشاره کرد. دیگر اثر مشهور شاهنامه لکی است که اخیرا انتشارات اساطیر آن را منتشر کرده‌است.

وژم له کم و نوم له کستان     یویشه بشیکه ژه خاک کوردستان

      گویم لکم و اهل لکستان        لکستان عم جزئیست از کردستان